แต่..การแบ่งปันในสิ่งที่เราพอจะรู้ แม้เพียงเล็กน้อย กลับน่าสรรเสริญ ยิ่งนัก
ผมเองก็มาจากการไม่รู้อะไรเลย ... วันแรกที่ซื้อคอม เชื่อไหมว่า ผมหาสวิท เปิดคอมไม่เจอ ต้องยกกลับไปที่ร้านถ้าทุกวันนี้ ไม่มีผู้มีน้ำใจ แบ่งปันความรู้ผ่านสื่อต่างๆ ผมเองก็คงไม่มีความสามารถ ที่จะมานั่งเขียน ละเมอเพ้อพร่ำ อย่างทุกวันนี้
ทุกคน ในสังคมนี้ คือครู ของผม ผมเองเคยเป็นสมาชิกเวปต่างๆ เป็นทิ้งเป็นขว้าง เพราะเหมือนโดนบังคับ เพราะเขาปิดข้อมูลไว้ พอสมัครเข้าไป อ้าวไม่ใช่สิ่งที่กำลังหานี่หว่า ก็ไม่ได้เข้าไปอีกเลย
หลายที่ต้องพิมพ์ อะไรก่อนจึงจะเห็น พอคนเข้าไปดูเยอะๆ มันเลยกลายทางกระทู้มีแต่ ใจจร้า..คุน ..!@#$..กว่าจะหา เนื้อหาที่มันต่อเนื่องกัน คนมาที่หลัง ต่อเรื่องไม่ถูกซะและผมเองก็เริ่มจะเป็นหนุ่มน้อย
วันนี้ถ้าไม่มีการบันทึกสิ่งที่เราพอจะรู้ เอาไว้ พอหนุ่มน้อย มากกว่านี้ ก็คงลืมหมด
ฉนั้น วันนี้ บันทึกของบล็อกนี้ จึงเปิดกว้างให้ทุกท่านที่ผ่านเข้ามา ได้ดูโดยไม่ปิดบังอะไร ไม่ซ่อนอะไร
ยกเว้นบางอย่างที่มันน่าจะเกิด อันตราย ก็จะลิ้งค์ไปให้อีกเวปหนึ่ง แล้วซ่อนเอาไว้ อาจต้องสมัครสมาชิก จึงจะเห็น ก็ด้วยความจำเป็นแบบนี้แหละ
สิ่งไหนที่เป็นประโยชน์ ก็รับกันไป จะซื้อสินค้าหรือใช้บริการด้านไหน ถ้าต้องใช้อยู่แล้ว ก็ขอเป็นตัวเลือกสักหนึ่ง ในการพิจจารณา ตัดสินใจ ก็ยึกว่าช่วยๆกัน ก็คนจนๆ ที่ยังต้องเลี้ยงครอบครัว
เงิน ก็ยังเป็น ปัจจัย ที่สำคัญ เพียงช่องทางที่ได้มา ขอให้มันสุจริต ก็พอ
ก็บ่นกันเรื่อยไป ขอให้มีความสุขกับการทำงานอีก 1 วันทุกท่านครับ
******************************************************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น